Harry Hamelink
Artistiek directeur Motel Mozaïque
Altijd onbevangen op zoek naar verwondering.
Door een straat slenteren waar je dagelijks loopt en toch weer nieuwe dingen ontdekken. De durf hebben deuren te openen waar je geen idee van hebt wat je er ontdekt. Verschillende steden op dezelfde manier ontdekken.
Onbevangen duiken.
Precies zo beleeft Harry het leven en maakt hij zijn programma’s. Het is ook de houding van het hele MoMo-team: open-minded op zoek naar nieuwe, onbekende parels in de kunst en in de stad.
Deze site toont de stad door MoMo’s ogen en door die van iconische bewoners. Op de kaart delen zij hun laatste ontdekkingen, plekken met een goed verhaal of lievelingswinkels onder het motto: Our City Is Your City! Artistiek Directeur Harry Hamelink zet alvast wat deuren voor je open:
Verscholen verrassingen
“Echt in de poriën van een stad gaan zitten, doe je eigenlijk door soms ook ergens achter een deur te kijken waarvan niet direct duidelijk is wat er achter zit. Vaak stuit je juist dan op zeldzame plekken, ontmoet je bijzondere mensen. Zo liep ik een paar jaar geleden bijvoorbeeld hier naar binnen en stond ik zomaar in een verborgen Mahjong gokhal! Inmiddels zit Chun Pah hier, een ouderen-vereniging voor Chinezen in Nederland. Ook al behoor je niet tot de doelgroep, meezingen met Chinese liedjes of een potje pingpong spelen kan gewoon. Met Motel Mozaïque proberen we deze avontuurlijke houding ook aan te nemen en te stimuleren bij onze bezoekers, zodat ze Rotterdam op een onvergetelijke manier leren kennen.”
Ondergrondse mode
Een bijna letterlijk verborgen schat van Rotterdam is C.Cruden’s wereld van denim en indigo. Een tijd terug vertelde Sam – Cruden’s roepnaam – tijdens een koffie op het terras van de Bagel Bakery dat ze haar atelier uit moest: sindsdien kun je haar naaiatelier vinden in de kelder van de lunchroom.
“Toen ik haar ooit in Nighttown leerde kennen, had ik niet verwacht dat ik nu tussen haar nieuwste ontwerpen water uit een vissenkaraf zou drinken. Veel van haar unieke ontwerpen zijn geïnspireerd op de Japanse Kimono of Boro kunst, een stijl die ik zelf te gek vind.” Ze werkt keihard en hecht veel waarde aan hoge kwaliteit en duurzaamheid: je kunt een kapotte jeans zelfs terug brengen om hem te laten repareren of omtoveren tot een nieuw model.
Extra speciaal is dat C.Cruden tijdens Motel Mozaique voor het eerst de deuren van haar eigen winkel zal openen! Zaterdag 21 april van 12 tot 18 uur kun je je hullen in indigo of erachter komen waar zij haar leren sokken laat laseren.
Stiekeme kunst
“In Rotterdam is veel bijzondere streetart te vinden (tip: ga mee met onze guided tour Mijn stad is mijn canvas): als je goed oplet ontdek je steeds weer nieuwe dingen, zoals deze plakkaatjes hier op het Schieblock, kijk! Een bijzonder werk dat ik al een tijd ken is dat van de Iraanse broers Icy en Sot, die politiek en maatschappelijk geëngageerde kunstwerken over de hele wereld plaatsen. Ik heb het meisje met de bommenriem zien slijten en ontwikkelen: nu zijn er weer twee jampot-deksels bij geplakt.”
Onzichtbare geschiedenis
“We zitten hier eigenlijk pal naast de artiesteningang van het vroegere Nighttown, waar ik 15 jaar als concertprogrammeur gewerkt heb en het concept van Motel Mozaïque ontstaan is. Artiesten als Nirvana, Jeff Buckley, Johnny Cash en Prince hebben hier hun busje nog voor de deur geparkeerd, de uitlaat richting de Chinese groenteboer die hier toen nog zat.” De groenteboer heeft inmiddels plaatsgemaakt voor Kampong Express: traditioneel Maleisisch eten door een Chinees echtpaar bereid en door hun dochter opgediend. “Een echte aanrader: de Laksa en het homemade gemberbier.”
Gemaskeerde opvoeding
“Het is een beetje een maffe gewoonte, maar als ik een stad wil leren kennen – of dat nou Shanghai of Rotterdam is – bezoek ik vaak sportscholen. Daar kijk ik rond, maak soms foto’s, leer sporters kennen. Zo ben ik ook bij Kahlid’s Gym terecht gekomen, midden in centrum Rotterdam. De eerste keer dat ik daar binnenliep voelde als of ik er automatisch bij hoorde: iedereen die aanwezig was gaf me direct een hand. Er waren wel 70 kinderen aan het trainen: meisjes van zes jaar oud met roze bokshandschoenen, jongens die direct een praatje met me kwamen maken op de bank. Kahlid traint deze kinderen niet alleen in kickboksen, hij leert ze ook sociale normen en waarden: voor zijn bijdrage in de buurt heeft hij een penning ontvangen. Het thema van Motel Mozaïque dit jaar is ‘uitputting’, een goede gelegenheid om de boksschool weer een paar keer op te zoeken: dit keer ontdekte ik dat ook topsporters hier worden opgeleid en Khalid de wereld met ze afreist voor wedstrijden. Dat is het leuke van zo’n jaarlijks wisselend thema: hierdoor bekijk ik Rotterdam telkens weer met andere ogen. Verwonderen kan trouwens ook echt uitputtend zijn.”
Vergeten mensen
“Laatst liep ik in Taipei langs het Centraal Station en verbaasde ik me over het grote aantal daklozen midden in het centrum. Ze worden daar gedoogd: alleen ’s ochtends om 5 uur moeten ze allemaal even aan de kant met hun spullen en wordt de boel schoongespoten. Hier in Rotterdam zie ik ook wel eens plekken waar daklozen de nacht doorbrengen, bijvoorbeeld in dit tentje onder Kleinpolderplein, maar eigenlijk zijn deze mensen relatief onzichtbaar hier: mede door het beleid dat slapen in de publieke ruimte verbiedt. Een op de vier kinderen in Rotterdam leeft in armoede: een schril contrast tegenover de hippe lijstjes waarop Rotterdam de laatste jaren opduikt. Daarom probeer ik betrokken te blijven bij deze groep: bijvoorbeeld door een rol te spelen in projecten als Bed, Bad en Brood en Van Arm Naar Warm. Maar ook door – naast bekende Rotterdammers – met een dakloze een Motel Mozaïque-tour te organiseren, zodat we ook de stad door zijn ogen kunnen ervaren.”